Doodgewoon.

Doodgewoon, M.F.Westenburg, acryl op papier,juni 2006.


"Het is bijna paradoxaal.Je moet eerst in het leven streven om het echt leuk te vinden.En als je op tijd te horen krijgt dat je doodgaat, dan moet je eigenlijk tegelijkertijd gaan oefenen in het afstand doen."
-René Gude-

Doodgewoon is hier geen naam voor een uitvaartcentrum, geen handleiding voor zelfdoding en zeker geen minachting voor het stervensproces. Doodgewoon is een overdenking wat een mens moet doormaken als hij weet te gaan sterven .De aanleiding voor deze beschouwing is het bijzondere tv optreden geweest van René Gude in het programma: “ De Wereld Draait Door”, aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk .Gude was Filosoof en Denker des Vaderlands en oud-hoofdredacteur van Filosofie Magazine. Gude kreeg in 2011 van zijn oncoloog te horen dat hij nog maar een kleine kans had om na twee, drie jaar nog te leven. In 2014 komt het levenseinde steeds dichterbij. Troost wordt gezocht in de filosofie. Hij heeft afgeleerd zichzelf ‘verkeerde verstandelijke voorstellingen voor te toveren’. Filosofie zorgt ervoor ‘dat je met je verstand de goede dingen doet’. Dus houdt Gude met de filosofie zijn ‘verstand in de touwen’. Overigens ziet hij nog een rol voor de religie weggelegd: “Het organiseren van vreugde en verdriet zijn traditioneel kerkelijke aangelegenheden”. De vieringen die de kerk ons heeft gegeven zijn uniek.We hebben nieuwe rituelen nodig, een hedendaagse invulling van oude gebeurtenissen.”Een nieuwe inhoud aan een oude vorm.”
'Kanker gaat met veel onzekerheid gepaard. Vaak weet je een hele tijd niet hoe ziek je bent en wat je perspectieven zijn. Het beste wat je kunt doen is zo veel mogelijk feiten verzamelen, die serieus nemen, maar er geen andere dingen bij halen.'
'Als je onverschillig bent, dan heb je je even losgemaakt van alles wat er om je heen is. Door je los te maken creëer je een begin voor het bereiken van een eigen beslissing, een eigen oordeel en een eigen vrijheid. 'Iedereen weet het, maar samen weten we het niet. Je moet durven twijfelen, omdat in de meeste gevallen namelijk weinig of niets met zekerheid kan worden gezegd.”
'Cruciaal is dat je jezelf overhaalt om van de wereld te houden. Als je de schoonheid ziet van de breekbare menselijke soort, van bouwkunst, sport, staatsrecht, gastronomie en al die andere manieren die we verzonnen hebben om ons biologische repertoire te verfijnen, dan pas kun je je eigen bijdrage, hoe klein ook, naar waarde schatten. En dan is het een grote troost dat alles doorgaat als jij er niet meer bent.'

De bovengenoemde tekst van Gude heeft indruk op mij gemaakt en was de bron om meer over zijn denkbeelden te lezen. Hij heeft mij geleerd dat zijn filosofische overwegingen van het gaan sterven in een eenvoud van de veelvoud kan worden ontbonden. Sterven zelf is eigenlijk een proces dat vooral de naaststaanden zullen beleven en eigenlijk aan de stervende zelf voorbijgaat. Het lot van de mens is in feite heel eenvoudig. We worden geboren en gaan sterven en in die tussentijd speelt ons leven zich af en lijkt ons dat eindeloos. De begrenzing van dat gevoel van eindeloosheid wordt pas merkbaar als we weten dat we binnenkort gaan sterven. Ons ego kan zich eigenlijk niet conformeren aan het feit dat de wereld door gaat zonder ons. Het leven is eindeloos in ons collectieve samenzijn maar gelimiteerd in ons als individu. De angst voor de dood is eigenlijk de angst voor onze nulliteit, het weten dat er eigenlijk niets van ons overblijft. Dat geeft ons dan weer het gevoel dat er wel iets van ons moet overblijven en voert ons naar de pen om ons gedachtengoed te bewaren, het penseel, de klei of fotocamera om onze creatieve scheppingen te doen voortleven. Maar als het sterven nabij komt weten we dat zo’n gevoel van overleven slecht een onderdeel is van een schijn werkelijkheid. De werkelijkheid van ons einde ontneemt ons het houvast van het leven en brengt ons in de greep van een religieus mysterie, een ultieme berusting of een gedachte dat we meer zijn dan ons lichaam en ons denken en als energetische partikeltjes zullen voortleven als geïntegreerd bewustzijn. De dood is dan een superpositie van het aardse leven in een andere dimensie. We verliezen dan de autonomie van ons denken, maar worden ons bewust van de veelheid van zijn. Dat zijn kunnen we in onze tussentijd verkennen en met de spirituele filosofie verbinden. Want in deze filosofie kunnen we een nieuwe werkelijkheid creëren en oude ideeën beter begrijpen. In het meer dimensionale denkpatroon is alles dat bedacht kan worden een nieuwe werkelijkheid. Ook het leven zonder denken en misschien wel het denken zonder leven. Doodgewoon is niet zo gewoon maar bijzonder.
Ik ben jij, jij bent mij en wij zijn zij met ons erbij.

J.J.v.Verre.

Literatuur:

-Sterven is doodeenvoudig.Iedereen kan het. Wim Brands in gesprek met René Gude.ISBN:978-94-91693-49-6.
-Stand-up filosoof, Wilma de Rek, ISBN:978-94-91693-01-4.
-Dood gaan, Spirituele filosofie, 4 mei 2009.