Verveling geeft vervuiling.

Dit is een bekend statement in onze consumptie maatschappij. Door de verveling gaan we meer eten en drinken,snoepen en artikelen kopen welke we niet echt nodig hebben. Door verveling ontstaat baldadigheid en ander gezagsondermijnend gedrag wat weer tot verdere materiële vervuiling resulteert. Ook leidt de verveling tot geestelijke vervuiling in de vorm van gemakzuchtige afleiding, zoals passief tv kijken en dwangmatig handelen en opplussen van seksueel getinte gevoelens. Ook het voeding geven aan andere lustgevoelens kan door verveling worden geïnitieerd. Verveling leidt tot afhankelijkheid van drank en drugs en een continue roep om gevoelens van genot te bevredigen. Verveling versterkt onze neurosen en dwarsboomt een goede relatie met onszelf. Hoe kunnen we de verveling schade zoveel mogelijk beperken? Door inzicht te krijgen in het ondoorzichtige patroon van de verveling. Door zelf kennis en rust te kunnen nemen in dit proces van reflectie. Rust is een belangrijke stap in het bestrijden van de maalstroom aan verkeerde energie als verveling een emotionele kettingreactie teweeg brengt. Met rust wordt de bewustwording van de onrust belicht en kan vervolgens door meditatie technieken verder worden verlicht. Verveling is de onmacht om de zin van het leven te begrijpen. Het is de omheining rond ons denken,de gevangenismuur die onze vrijheid verhindert. Verveling is de negatieve emotie,die de stekker uit het stopcontact van de levensenergie trekt. Bewust de verveling verslaan is een keuze die we alleen kunnen maken als onze levensenergie vrij kan stromen in het veld van ongekende mogelijkheden. Verplaats je in het middelpunt van het heden en verras jezelf door al die wegen in te slaan die vanuit dat punt uitwaaieren in onbekende richting. Een veelheid aan mogelijkheden zullen zich aandienen en ons denken zal verward worden door een stroom aan keuzes. Een van die wegen kunnen we vervolgen totdat we zelf de weg zijn en zelf het vervolg van die weg kunnen creëren totdat een nieuw kruispunt opdoemt. Indien we zelf creatief blijven zal de verveling nauwelijks vat op ons kunnen krijgen. We kunnen zo ons eigen leven vorm geven en niet de verveling maar de veelheid aan mogelijkheden zal ons kunnen verlammen. Teveel tegelijk ondernemen kan een struikelblok zijn.Maar als de doelstelling de expressie van het creatieve is en niet het nastreven van geldelijk gewin zal dat geen belemmering zijn voor verdere ontplooiing.
Verveling en vervuiling zijn remmende grootheden in onze spirituele ontwikkeling en het besef van deze negatieve emoties is belangrijk.
Liefde voor onszelf en voor het leven in verbondenheid sublimeert de verveling als sneeuwvlokje dwarrelend tussen de zonnestralen.

J.J.v.Verre.

Droomtijd.

Ver weg in mijn denken ligt een plek waar ik aanwezig was. In het wiegende ritme van de trein sloot ik even mijn ogen. Het traject tussen Gramsbergen en Hardenberg inspireerde mijn geest tot diepe introspectie van een vergeten verleden. Heldere beelden werden zichtbaar in een droomtoestand vanuit een slaaptijd van hooguit 2-3 minuten. Een droom die ik nog nimmer op zo’n wijze had ervaren. Het beeld van een man rond 40 jaar,gekleed in een zwart pak met een relatief lang jasje,met een wit overhemd met opstaande witte boord. Donker haar met borstelige wenkbrauwen. Hij was aan het werk, staande achter een houten bureau. Hij schreef en was linkshandig. De pen was lang en leek wel van zilver. Ik las de tekst die hij het papier had toevertrouwd. Het leek op een preek,want ik ontwaarde het woord heiland. Deze man moest een dominee zijn en mijn denken voelde zich sterk aangetrokken tot deze persoon. Ik herkende niet zijn omgeving,maar voelde een sterke verwantschap met zijn innerlijke zijn. Een gevoel van diepe liefde voor een bekende onbekende. Ik keek naar deze man alsof het een familiefilm betrof van een nooit gekende overgrootvader en probeerde specifieke karaktertrekken te ontwaren. Ik voelde het leven uit die vergane tijd,proefde de sfeer en dronk de lucht. Ik was weer even thuis in een ander leven en wist zeker dat ik deze man was. Terwijl ik deze beelden zag wist ik dat ik sliep en droomde. Ik wist ook dat ik op dat moment in de trein zat. De sterke herinnering aan deze gebeurtenis en het terug kunnen zien van zoveel details,maakt dat deze belevenis ongewoon is voor een lucide droom. Toen ik weer wakker werd wist ik zeer zeker dat er een persoonlijke relatie bestond tussen die in het zwart geklede man en mijn innerlijke zijn. Een projectie van het tijdloze in het verleden. Mijn eerste gedachte was om de kerken rond het reistraject te bezoeken en te onderzoeken of er foto materiaal en geschriften van gelijkende dominees voorhanden waren. Ik heb dit nog niet gedaan en zal dat waarschijnlijk ook niet doen,omdat ik niet de omgeving herkende maar alleen de klik met die man.Die man was een vergeten herinnering voor mij.Een sterk gevoel van déjà vu.
Het is niet de materie die ons herkenning schenkt,maar de geest.Het weten dat we allen verbonden zijn met het veld van energie,dat ons laat denken,laat scheppen en ons met het bewustzijn verbindt.Een droomtijd in het ritme van de versnelling.

J.J.v.Verre.