vrijdag 18 december 2009

Verwondering.



Niets geeft mijn ogen de zekerheid dat het zichtbare zich niet heeft verstopt in de mystieke wereld van het onzichtbare.
De bewondering voor het leven is de fundamentele boodschap van liefde die de natuur onze zintuigen doet strelen en verwondering afdwingt.De werkelijkheid die wij willen waarnemen is een onbegrepen vorm van elektromagnetische mogelijkheden.Indien we denken de werkelijkheid te kennen of te herkennen,begeven we ons op het gladde ijs van de illusie. Deze spiegelt ons de visuele beelden van het herkenbare als geprogrammeerde informatie. Onze hersenen denken dat de visuele informatie de werkelijkheid in beelden vervat. Verwondering is het ervaren van zintuiglijke informatie in liefde. Liefde voor het geschapen beeld in verbondenheid met de leegte, de deeltjes der materie en het bewustzijn.
Verwondering is het begin van alle wijsheid,de motor van onze wetenschap,de inspirator van kunst en de bewustwording van ons denken.Het is de werkelijkheid in onze dromen en de droomtoestand in ons dagelijkse leven.
Verwondering voor het leven. We kunnen biotechnisch met stamcellen hele orgaansystemen construeren,maar we weten niet hoe het exact werkt. We kunnen over de kwantummechanica vertellen en in theoretisch opzicht verschijnselen verklaren,doch we begrijpen nog lang niet het geheel. Verwondering en verbazing omtrent onszelf en de wereld om ons heen. Het zijn de drijfveren voor een bewust leven op aarde. Verwondering is de ontluikende bloem in ons hart die het denken overstemd en het begrijpen in ons hoofd verward. Leven in verwondering is het zoeken naar het onstuimige, het onverwachte, het bezielende aanwezige en het ronddansende gevoel van stralende liefde. Verwondering verbindt ons gematerialiseerde wezens met het universum. Het geeft ons het gevoel een te zijn met de natuur in al zijn weelderige vormen en kleuren. Verbonden te zijn met al die levende entiteiten, met onze moeder aarde en de tuin van sterren aan de hemel. Verwondering is het licht in onze ziel, die onze intuïtie oplaadt en onze levenskracht doet groeien. Het ontsluit de herinnering aan het eeuwige leven in verbondenheid. Verwondering dat we als mens bij het ontwaken dezelfde lijken te zijn als de vorige dag en ons nog vrijwel alles kunnen herinneren. Verwondering dat de meesten van ons niet weten wie ze zijn en dagelijks ontwaken in een gevoel van isolement.
Verwondering is de ultieme liefde in verbondenheid vanuit een open universum,waar iedereen een deel van het zelfde is.

J.J.v.Verre.

woensdag 11 november 2009

Apocalyps



De mens is zelf de macht en de kracht die het bezielde leven doet ontwaken uit de lange winterslaap. De verbloemde werkelijkheid die de menselijke geest ontwricht uit de zintuiglijke illusie. De sluier die het denken ontbloot van aangeleerde opvattingen. Het bewustzijn dat de waarneming optilt uit zijn wetenschappelijke beperkingen. De vooruitgang met zijn technische hoogstandjes die niets zegt over de waarde van het leven in het heden ten opzichte van het verleden. We zijn in een beslissende fase terechtgekomen die als een Apocalyps kan worden omschreven.
De tijd van definitieve veranderingen sluit zich als een cirkel van terugkerende gebeurtenissen. Het eindspel is de geboorte van een nieuwe cyclus. De aarde zoekt zijn nieuwe polariteit in veranderende magnetische velden. Het leven op aarde zal even stilstaan en wachten op een nieuw begin. Moeder aarde is ongesteld geraakt en hoopt op beterschap door rotatie van de vloeibare lava stromen die haar buik veranderen in een energetische zonnenstorm. De wijsheid uit het verleden kan ons leiden in de beslissende fase van een naderende ondergang. We zullen ons moeten bevrijden van de ingeroeste opvattingen betreffende het ego gestuurde menszijn. Wij ervaren niet het leven, maar wij zijn de ervaring. We zijn elkaar en we zijn allen dezelfde lichtwezens die tijdelijk zijn gematerialiseerd. Het leven wacht op een multidimensionale werkelijkheid die het bewustzijn muteert naar een nieuwe waarheid betreffende levensvormen, afstamming en verbondenheid.
We zijn enkel bewustzijn en vanuit dat bewustzijn zullen we ons moeten herkennen. Niet meer denken in dualiteit, niet meer vasthouden aan traditionele opvattingen en emoties maar tevoorschijn komen in liefde. Een eindtijd in het tijdloze is het eeuwige nu in de zijnstoestand van het eeuwige. Alle veranderingen die wij als mensen moeten volbrengen gaan niet vanzelf en vergt een heleboel begrip en inspanning. Er bestaat hiervoor geen datum, geen dag des oordeels, geen 2012, maar een spirituele kracht die de mensen geleidelijk aan zal transformeren tot een ruimer bewustzijn en deze transformatie snelheid zal de komende jaren exponentieel toenemen. Allereerst moeten we de illusie van onze aardse werkelijkheid loslaten en leren ontdekken wie we zijn in relatie met wie we dachten te zijn. We zullen een nieuwe werkelijkheid moeten creëren in de spin van een veranderde bewustwording. Drijven op de dromen uit herinnering die de haven van verlichting zal bereiken alvorens het onweer losbarst. De wijsheid die we allen bezitten zal ervoor zorgen dat alles goed komt en de aarde een balans hervindt die het menselijk leven waarborgt.
De spirituele kracht zal de mensheid leiden naar een nieuw begin, de oude waarden zullen langzaam verdwijnen onder het stof van de vergankelijkheid. Veel later zal de huidige werkelijkheid worden opgegraven, maar slechts een enkeling zal nog kunnen begrijpen wat die illusoire beelden betekenden.

J.J. van Verre.

zondag 1 november 2009

Het ontwaakte hart.



------------------- Bol van bezieling en leed.



Hoe prachtig is de wereld met zijn natuur,met zijn beschermende dampkring,met zijn gezellige leefbaarheid,zijn diversiteit aan medemensen.De vrolijkheid,de geheimzinnige liefde,de rust en de geborgenheid,maar ook de verschrikkingen van oorlog,armoede,onderdrukking,honger en pijn.Op onze wereldbol lopen bezieling en leed door elkaar.Wat is het recht of onrecht geboren te worden in een omgeving van liefhebbende warmte of bedreigende kilte.Het lot wat de richting bepaald is het onbestemde fenomeen wat we proberen te ontlopen.We zijn blij met onze prettige leefomgeving en schrikken als we beelden zien van armoede en leed. Ons leven is gericht op het zoeken naar plezierige zaken en het leed uit de weg te gaan. Het egoïstisch mensbeeld bestaat al duizenden jaren maar is vanaf de tijd van de oude Grieken,de denkers van Milete, nog meer op het zelf gericht. In de Griekse tijd was de eigen persoon nog ondergeschikt aan de leefgemeenschap. De Grieken kenden niet het beeld van een individu dat geheel zelfstandig optreedt.Ook het “geloven” in een hoger wezen kende men niet,omdat men zeker wist dat zo’n wezen bestond. Het bestaan van Goden was iets vanzelfsprekends.Net zoals voor ons de zichtbare materie vanzelfsprekend is en spreken over de illusoire werkelijkheid een soort geloof betekent. Spirituele bewustwording betekent de pijn niet uit de weg gaan,maar de pijn als pijn te accepteren.We kunnen ons niet verlossen van het lijden, door aardig voor onszelf te zijn of onze schaduwzijde te verbloemen.Als we leed op ons levenspad ontmoeten,dan moeten we deze gevoelstoestand inhaleren met de wens dat een ieder vrij van pijn en leed moet zijn. Bij de uitademing moeten we onze gedachten richten op liefde en geborgenheid. Deze oefening wordt in de Boeddhistische filosofie, tonglen genoemd. Het is een oefening waardoor de mens zich minder depressief,minder zwaar beladen en zich minder opgesloten gaat voelen. Het geeft een sterker gevoel van welbehagen,maakt een opening naar mededogen en onvoorwaardelijke liefde. We zoeken bewust de duisternis op en leren onze eigen angst kennen die uiteindelijk verlicht wordt door liefdesenergie. Vermijdt de schuldvraag en werp de schuld op uzelf. Indien we dit niet doen werpen we een barricade op die ons ervan weerhoudt echt met anderen te communiceren. We versterken de opgeworpen belemmeringen door onze dualistische ideeën. In ieder mens zit een voldoende hoeveelheid liefdevolle energie die het beginpunt kan zijn. Daar gaat het bij compassie om. Ook ons eigen gevoel van goed of fout moeten we zo behandelen. De verwantschap met het leed van anderen noemen we het edele of ontwaakte hart. Dit is elementair in alle wezens aanwezig. In alles dat leeft, blijft dat deel onaangetast,heel en compleet aanwezig. De essentie van het leven is de uitdaging die het leven zelf creëert door het lot en de wisselingen in gemoedstoestand. Op deze bol van bezieling en leed moeten we spiritueel tot bewustzijn komen en ons hart laten ontwaken. De rijkdom waarmee we geboren zijn is opgebouwd uit eeuwenoude kennis, opgeslagen in het collectieve geheugen, verankerd in het veld van informatie. De enige manier om ons direct af te stemmen op deze informatie is ons te concentreren op het ene moment in de tijd wat het nu wordt genoemd. Het meditatie moment dat ons niet mag laten afleiden door verspringende gedachten, herinneringen of andere afleidingsmanoeuvres. Dit moment is de toegangspoort tot de multidimensionale ruimte. In deze onaardse ruimte is ons denken gebaseerd op weten en op onze natuurlijke intelligentie die de ervaring van gedachten als denken interpreteert zonder dualistische beperkingen van juist of onjuist. De tijdloze ervaring is een bijzondere,omdat alles meteen duidelijk wordt. Het hoe en waarom is geen vraag meer die ons bezighoudt. Pijn is geen straf,genot is geen beloning. Bezieling en leed zijn onafscheidelijk geïncorporeerd in ons aardse leven. Laat ons hart ontwaken en ervaar de pijn die wij allen dragen in verbondenheid. Kijk naar de ellende, voel de ellende,draag de ellende en transformeer die ellende in liefde en geluk. Als we het leed en de pijn accepteren als een gezamenlijke last , wordt de pijn minder en kunnen we deze gemakkelijker dragen. "Ik ben jij en jij bent mij.Zij zijn jou met mij erbij".

J.J.van Verre.

maandag 19 oktober 2009

De Toverspiegel.



............. afbeelding:Belsassars Feest,Rembrandt van Rijn.

De naam toverspiegel of kristallen bol werd in sprookjesachtige verhalen gebruikt om een interface te beschrijven die het contact met het kosmische veld mogelijk maakt. In zijn boek:”Een blik in het hiernamaals”,beschrijft Jozef Rulof, hoe zo’n toverspiegel eruit ziet:”Alcar haalde een voorwerp tevoorschijn,dat enigszins op een zijden doek leek en gemakkelijk op te bergen was. Er liep een los snoer met enige contacten omheen. Zie,dit is mijn ontvangstapparaat;het draagt een grote kracht in zich,omdat het mij één kan maken met de almachtige kosmos,waarin nog zoveel geheimen verborgen zijn. Dit toestel is op menselijke kracht ingesteld en een gemaakt met onze sterke wil en ons concentratievermogen. Het is dus aan mijn wil onderworpen. Zo kunnen de beelden die ik naar mij toe wil halen,gedwongen worden zich zo scherp als ik wil zichtbaar te maken. Het instrument is van vloeibaar metaal gemaakt en het geheim ervan is nog alleen in de sferen bekend. Een vriend van mij heeft het ontworpen en zoals hij zei,zal het de komende jaren nog niet aan de aarde worden gegeven. Wanneer ik mij met iets wil verbinden, dus een maken, dan houd ik de linker hand links en de rechter hand rechts van de doek, met dit contact hier en die knop daar, aan de rechterzijde. Zo André, nu ben ik één met de kosmos. Het heelal heeft zoals ik je zei vele wonderen. Zo is dit een klein maar nuttig wonder. Er zijn planeten wier bewoners het reeds hun eigendom kunnen noemen en die het gebruiken. Maar die mensen zijn veel verder op de geestelijke weg, dus veel volmaakter dan degenen die op aarde leven. Nu zal ik mij concentreren en alles wat ik wil zien, dus wat ik sterk in mijn gedachten opneem, zal op deze doek verschijnen in kleur en vorm, geheel zoals het in de werkelijkheid is. We noemen het instrument hier een geestelijke spiegel of ook wel toverspiegel, doch mijn vriend zei- en dat is ook zo- dat het gedachtetelevisie is. Let nu goed op; je zult iets schoons zien, maar spreek niet en kom achter me staan. Zo, je kunt dan over mijn schouder heenkijken. André merkte dat Alcar al zijn krachten inspande want niets bewoog zich meer aan hem. Enige ogenblikken zat hij doodstil en toen zag André op de doek niet alleen zichzelf, maar ook zijn kamer met alles wat daarin te voorschijn was gekomen, zo duidelijk alsof het gefotografeerd was”.

Naast dit voorbeeld kennen we het sprookje van Sneeuwwitje,waarin de koningin,de boze en slechte stiefmoeder van Sneeuwwitje en heks in de toverspiegel de gevleugelde woorden uitspreekt:”Spiegeltje, spiegeltje aan de wand wie is het mooiste in het land”. Er zijn nog meer sprookjes waarin een toverspiegel voorkomt zoals de Sneeuwkoningin,de Waternimf en de Paradijstuin. Ook verhalen zoals de spiegel der geheimen uit het stripverhaal van de Rode Ridder op zoek naar een magische spiegel,die uiteindelijk een poort naar een andere wereld blijkt te zijn. De toverspiegel: zo luidde de titel van het eerste Nederlandse televisiespel dat op 2 oktober 1951 op de Nederlandse televisie werden uitgezonden. Het was een bijzondere uitzending, want het was de eerste keer dat Nederland,nog experimenteel, kon kennismaken met de toverspiegel die televisie heette. De uitzending duurde anderhalf uur en had meteen de primeur van een “storing”.
De toverspiegel is in mijn beleving de toegang tot een ruimere werkelijkheid,die de gevisualiseerde beelden extraheert uit het kosmische web van verbonden energieën. Een soort van gedachtetelevisie waarvan de beelden niet geprogrammeerd worden uitgezonden, maar zichzelf scheppen in de belevingswereld van de kijker,die verbonden is met het omringende veld van elektromagnetische informatie. Hoe kunnen we ons dat voorstellen? We moeten allereerst in staat zijn door onze wil en sterke concentratie, beelden in onze gedachten vast te houden. Indien we deze beelden door sterke concentratie kunnen versterken en energetisch kunnen herscheppen, zal het ook mogelijk moeten zijn om deze energieën te projecteren via een beeldvormende techniek. We zien dan eigenlijk onze eigen gedachten,zodat de naam gedachtetelevisie een goede omschrijving is. Hoe ontvangen we nu deze gedachten beelden? Door ons te richten op het veld van informatie,waarin alles is vastgelegd. Via meditatieve concentratie kunnen we ons als ontvanger openen,een bezigheid welke is te leren door langdurende oefening. Ook de mogelijkheid van directe informatie overdracht,waar vele elektronica concerns zich mee bezighouden,behoort zeker tot de technische mogelijkheden. Als we leren begrijpen wat er energetisch gebeurt bij het vasthouden van beelden in onze gedachten,dan is het projecteren van deze beelden een te verwachten vervolg stap. Zo is een mogelijke toverspiegel niet alleen een wonder in sprookjes,maar misschien wel een poort die ons toegang verleent tot een multidimensionale werkelijkheid. Een van de basis regels uit de spirituele filosofie luidt: alles wat we kunnen bedenken heeft een eigen werkelijkheid in een meervoudige projectie van het enkelvoudige. Waarheid en werkelijkheid zijn geen alleenstaande grootheden,doch wisselende projecties vanuit het meer dimensionale cyclische gebeuren. De toverspiegel kan ons leren om afstand te doen van aangeleerde aardse opvattingen omtrent onmogelijkheden.
Alles is mogelijk als onze wil sterk genoeg is,ons bewustzijn geactiveerd, onze intuïtieve intelligentie ingeschakeld en ons hart volledig is ontwaakt.Kracht,wijsheid en liefde,kunnen een sprookje tot werkelijkheid laten komen.

J.J. van Verre.

Literatuur welke werd geraadpleegd:

-Een blik in het hiernamaals,Jozef Rulof.
-De toverspiegel van de televisie,Hans Knot.
-De toverspiegel:een album van De Rode Ridder stripreeks.

zaterdag 3 oktober 2009

Bewustwording.


Uit: Vaarwel hoop.

Hoop is de vernietiger van het nu. Het verleidt de onvolmaakte mens om te denken dat de toekomst een andere versie van het zelf mogelijk maakt. Deze hypothetische gedachte geeft de denker de gelegenheid om vooruit te leven en afstand te nemen van het onvolmaakte gevoel van zelfkennis, dat wordt geprojecteerd in een vernieuwde toekomst. Deze hoop is ongegrond en beleeft het leven in een onwerkelijke dimensie. Het stuurt de gedachte naar een mistige wereld van dualistische grootheden. Het verkrampt de liefde door voorwaarden. Het schept de oorlog door rechtvaardigheid. Het vervuilt het zuivere leven door onwetendheid. Het verbloemt de schoonheid door duisternis en vergeet het leven door de voortrazende gedachte aan een betere wereld. Het lijden en de angst die de mensheid overdekt als een duistere deken moet worden weggetrokken. We moeten de hoop laten varen op de deinende baren van de machtige oceaan. Hoop en angst komen voort uit een gevoel van onvolmaaktheid. Het onvermogen om te kunnen voldoen aan de eisen van het dwingende ego, die het zijn wil vervormen naar een idealistische grootheid . Die de angst voor mislukking aanwakkert en de hoop op slagen stimuleert. Laat varen die handel en blijf wie je bent,maar blijf in het nu en probeer jezelf te zijn,in de beste versie van degene die je bent en niet wie je was voordat je deze beschouwing las.

J.J.v.Verre/2002.

Op deze beschouwing zijn veel reacties gekomen die allemaal blijk gaven van dezelfde verwarring omtrent het loslaten van hoop.De hoop loslaten is geen atheïstisch principe,maar een boeddhistische visie op de macht van het zelf.We zijn niet afhankelijk van een kracht die buiten onszelf ligt,die ons kan beschermen of die voor ons fantastische mogelijkheden in petto heeft. Loslaten van hoop is het ultieme gevoel van zelfstandigheid,van het beleven van het leven zoals wij als mensen dit op unieke wijze zelf bewust kunnen creëren. Loslaten van hoop is de macht van de menselijke entiteit die alles wat er gebeurd tot zijn verantwoordelijkheid rekent en zich ook verantwoordelijk acht voor alles wat hem of haar wordt aangedaan. De hoop laten varen is de essentie van de bewustwording, van het werkelijke in onze illusoire wereld, van het zijn zoals we ons niet herkennen uit de reflecties van ons spiegelbeeld.De energie in de menselijke ziel kent de cyclische kracht van geboorte en sterven,van keuze en noodlot,van angst en liefde. Als we het karma zien als een onbewuste keuze,dan is de vrijheid van keuze gebonden aan het multidimensionale zijn en kunnen we in onze driedimensionale werkelijkheid alleen hoop op verbetering koesteren.Hopen dat we het noodlot kunnen ontlopen.Als we nu denken vanuit een multidimensionale werkelijkheid,dan is het universele zijn,zijn eigen hoop,zijn eigen angst,zijn eigen haat en liefde,zijn eigen zee om hoop te laten varen.

J.J. van Verre.

dinsdag 1 september 2009

Omzien in verrijking.


Als we op reis gaan naar geestelijke verrijking dan zullen we een voertuig moeten kiezen dat ons veilig kan vervoeren naar onbekende bestemmingen. We zullen ons moeten decimeren tot kleine, denkende energiepakketjes en ons laten meedrijven met de stroom der gedachten. We zullen afscheid moeten nemen van het denken in beperkingen,van onze angsten,van het denken in veiligheid of geborgen voelen en ons bloot stellen aan de beweging van het nu, het tijdloze element tussen denken en doen, tussen weten en vergeten,tussen niets en iets. Een reis in een tijdloze wereld is het vervloeien van het pure bewustzijn met het omringende veld van energie,het Akasha veld of Zero point field of het kwantumvacuüm genoemd.Het concept van dit elektromagnetische veld komt voort vanuit de kwantummechanica.In de oudheid was de mens uitgerust met een sterk intuïtief weten omtrent de onderlinge verbondenheid.Later heeft de ontwikkeling van het denken als individu het spirituele vacuüm veroorzaakt en de werkelijkheid tot een rationele schijn werkelijkheid vervormd.Al duizenden jaren geleden wist men dat de ruimte niet leeg is,maar het collectieve geheugen van verleden en toekomst in zich draagt.
Akasha betekent in het Sanskriet ether,de alles doordringende ruimte.Het werd gezien als het belangrijkste van de vijf elementen,naast water,lucht,vuur en aarde.Het kosmische veld van informatie,waarmee elke vorm van bewustzijn is verbonden.Het vormt de oorsprong van onze aardse beleving en is de belangrijkste bestaansvoorwaarden van al het leven op aarde en op kosmisch niveau tot aan de uithoeken van het universum.Het heeft een multidimensionale localisatie en is de baarmoeder der materie.
In dit veld wordt elke vorm van informatie vastgelegd en kan weer in wisselwerking worden overdragen aan elke vorm van bewustzijn die in fase verkeert met de trillingfrequentie van de aangesloten entiteit. Door deze informatie overdracht kunnen weer nieuwe werkelijkheden worden geschapen,welke weer nieuwe interacties genereren.
Op reis gaan en ervaren hoe deze tocht zal verlopen is afscheid nemen van de bestaande omgeving, van de materie en voorbereid zijn op het einde van ons aardse leven. Maar geen definitief afscheid omdat we altijd verbonden blijven met de basale werkelijkheid,met het omringende kosmische veld van informatie.”Partir ,c’est mourir un peu” zou in dit geval tweeledig kunnen worden uitgelegd. Het echte sterven is eigenlijk ontwaken uit een lange droom. Deze reis moet ons laten ontwaken uit de driedimensionale gevangenis van de angst,schuld,honger,strijd en pijn. Het aardse leven zal in onze gedachten een transformatie ondergaan die is gericht op verbondenheid. Verbondenheid met de gehele natuur,waaronder onze medemens. Geen altruïstisch of idealistisch gevoel, maar de werkelijkheid zoals deze door het kosmische veld wordt bepaald. Wij mensen zijn geen eenlingen,maar verbonden wezens die van elkaar afhankelijk zijn. Ik ben jij en wij zijn zij met plant en dier erbij. We moeten ons distantieren van een schuldvraag, want in deze verbonden wereld bestaat geen schuld. Geen gerechtigheid en geen dualistische standpunten. Alleen liefde en verbondenheid.
Nu heerst er vaak een soort van verzet tegen de natuur en tegen het leven.De schoonheid van het leven wordt vaak niet bewust gezien ven heel veel prachtige dingen blijven on ontdekt.De snelheid van leven heeft het leven zelf voorbij gelopen.Binnen die wetenschap zullen we moeten proberen om de aardse problemen van overbevolking,tekorten en meningverschillen optelossen. Een oplossing die het evenwicht met de natuur moet herstellen en de mens terug kan brengen naar een meer natuur gerichte omgeving. Hoe zo’n wereld eruit zal zien is nog moeilijk voor te stellen met onze snel ontwikkelende techno-industrieën.De ontwikkelingen van het Internet geeft ons de mogelijkheden om te begrijpen hoe de informatie als netwerk is vastgelegd.Als directe informatie overdracht verder wordt ontwikkeld,dan is het mogelijk om een idee te vormen hoe zo’n kosmisch energie web in feite kan functioneren.De nabije toekomst zal ons duidelijk maken hoe dit veld het leven van elke entiteit bepaald.Wij kunnen als gewone aardbewoners onze eigen energie transformeren naar een hogere trillingfrequentie zodat we directe toegang kunnen verkrijgen tot het kosmische energie web.Als we het werkelijke leven proberen te begrijpen in z’n onderlinge verbondenheid, dan kunnen we omzien in verrijking en onze energie effectiever gebruiken dan tevoren. Wij zijn dan als mensen denkende energiepakketjes die de werkelijkheid van het leven kunnen ervaren zonder te sterven.
"Wacht op mij in aardse consistentie en ik zal u vertellen hoe de werkelijkheid eruit ziet".

J.J.v.Verre.

zaterdag 1 augustus 2009

Leven na leven.




Niets op de hele wereld heeft zoveel macht en kracht als een idee,
waarvoor de tijd rijp is.

Victor Hugo.


In de discussies met vrienden komt regelmatig de belangrijke vraag naar voren: Is er een leven na dit aardse leven? De een is stellig van mening dat bij het overlijden het “leven “ ophoudt,de ander gelooft heilig in een voortleven na het sterven. Deze twee meningen lijken ver uiteen te liggen,maar binnen de spirituele filosofie bestaat er een brug,die de kloof der tweespalt als betrekkelijkheid overspant.Het denken dat het aardse leven eindigt in het sterven is uniform.Het verschil in denken openbaart zich pas als we spreken van een al of niet leven na het sterven. Als we het lichaam zien sterven en dat in de tijd vervolgen tot een toestand van verre ontbinding dan zal niemand zijn twijfel uitspreken dat dood zijn een feit is. Maar zien we alleen een cocon waaruit de vlinder in een nieuwe dimensie is geboren of zien we alleen een vroegere entiteit waaruit het bewustzijn is ontsnapt? Als de menselijke geest,het bewustzijn,het lichaam verlaat en zich verbindt met het energetisch veld der eeuwigheid,zal de geschiedenis voortleven in herinnering en de energetische brokstukken kunnen zich verbinden tot nieuwe werkelijkheden. De nieuwe toekomst zal als scènes worden opgebouwd. De tijd is niet meer van toepassing bij het vormen van nieuwe beelden en nieuwe werkelijkheden. Het tijdloze nu is de uniforme werkelijkheid van waaruit het illusoire leven op aarde is ontstaan. Als we blijven denken vanuit onze driedimensionale visie zal het werkelijke leven niet worden gekend. We zullen het dood gaan zien als een ontbinding van een eens zo machtig zoogdier met een onvoorspelbare geest tot stof dat zich met moeder aarde verbindt. Het leven dat wij als leven omschrijven eindigt in de duisternis van de dood en uiteindelijk blijft er niets over.Het niets is echter de betrekkelijkheid in spirituele zin die de geloofwaardigheid van een andere mening kan versterken.

Het niets is het alles,het omnipotente in het niet-zichtbare en de sleutel tot het multidimensionale zijn. Het is de plaats van het non-lokale bewustzijn,het ons omringende veld van energie dat het aardse leven mogelijk maakt.Als wij het niets blijven zien als het einde zonder iets,dan laten we ons leiden door de illusie van het zichtbare,de duisternis van het lichtloze en de angst voor het mogelijke,dat de dood de sleutel laat zijn om het leven af te sluiten. In de spirituele filosofie is de dood echter de sleutel die het leven ontsluit,die de mens terugbrengt naar zijn ware zijnstoestand,het oorspronkelijke lichtwezen dat leeft in het kosmische veld.Werkelijkheid en waarheid zijn betrekkelijke begrippen die ons niet in hokjes mogen plaatsen van het wel of niet geloven en helemaal niet in het bestrijden van andermans waarheid.Mijn werkelijkheid is het mogelijk maken van meerdere werkelijkheden. Er is geen waarheid omtrent het leven na leven,er is alleen bewustwording van het zijn.


J.J.v.Verre.

zondag 5 juli 2009

Wie ben ik.


Deze kernachtige vraag die vaak retorisch wordt gesteld,geeft antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Alles wat wordt waargenomen is in principe vergankelijk. Het vergankelijke is in feite een vorm van energie welke zich cyclisch manifesteert en later weer desintegreert. Als we bovengenoemde vraag stellen,kijkend in een spiegel,dan zien we de reflectie van het gematerialiseerde ik ,de enige zichtbare verbinding met onszelf. De energetische kracht van het gemanifesteerde is slechts een onderdeel van de totale energie van het ik dat is. De lichamelijke energie is slechts tijdelijk met het zijn verbonden. Het “ik ben” is de geleende,aardse versie van het zijn en moet ter zijner tijd weer worden teruggegeven aan het veld van energie dat ons omringt.Het zijn is de energetische vorm welke niet wordt geboren en nimmer zal sterven. Het zijn is het lichtwezen in het universum,dat zich in vele manifestaties heeft schuil gehouden en in het tijdloze is gebleven,ondanks de vele incarnaties. Het lichtwezen is verbonden met het energetisch veld dat zowel verleden,heden als toekomst omsluit en zich begeeft in een tijdloze dimensie.
Als de bewegende mond in de spiegel de vraag stelt: “Wie ben ik”,dan zal het antwoord kunnen luiden:”Een geleende beweegbare mond”. En dat komt misschien hard aan bij het ego dat denkt dat hij meer is dan dat. Als het ik bewust wordt van de werkelijkheid van het zijn in relatie met zijn spiegelbeeld,dan kan hij zijn best gaan doen om het zijn te gaan zoeken en verbinding te maken met de energetische aspecten van zijn lichtlichaam. Hij zal de waarde van het tijdelijke als betrekkelijk gaan zien en de onwaardigheid van het tijdelijke als betrokkene. Wie ben ik zal vervormen tot wie zijn wij en uiteindelijk zal het zijn van mij met jou erbij uitdijen tot een gigantisch veld van begrepen onderlinge verbondenheid,die de ego’s zullen koesteren in spiegelbeeldige vitrines in het museum van vergane glorie. Hoe zo’n museum eruit zal zien valt moeilijk te voorspellen in een nieuwe wereld met ook van ego ontdane architecten. Ik denk niet dat een creatieve geest zonder ego kan werken en daarom zullen sterke ego’s moeten blijven om ons te verrassen met vernieuwende scheppingen.
Ik schrijf nog steeds op basis van wat mijn ego wil,ik kan die inbreng niet buitenspel zetten,maar wel de invloed afzwakken door meer te luisteren naar mijn intuïtieve stem. De wereld om je heen proberen te begrijpen en weten wat de plaats is van je eigen ik.Wie ben ik, is niet een vraag maar een antwoord.

J.J.v.Verre.

donderdag 11 juni 2009

Het aangezicht van liefde.



Liefde is een zijnstoestand en geen projectie van een teder gevoel t.a.v. een mens of dier.Liefde is het wezenlijke,dat de menselijke spiritualiteit behelst en de energie die het bewustzijn aanstuurt,verlicht en het menszijn optilt uit het illusoire isolement en bevrijdt uit de donkere spelonken van liefdeloosheid.De liefdesenergie is alom aanwezig en loodst een mens door de heuvels en dalen van het aardse leven.De liefdesenergie voedt ons denken,beïnvloedt onze keuzes en laat ons hechten aan het leven op aarde.De liefdesenergie bindt ons aan de rol die wij op aarde spelen en herinnert ons aan de materialisatie die wij als lichtwezens hebben ondergaan.Liefde verbindt ons met liefde en maakt ons bewust van de onderlinge verbondenheid.Liefde behoedt het bestaan en vecht tegen liefdeloosheid. Liefde geeft ons vrijheid,mededogen,gelukzaligheid en begrip voor de ander. Liefde is in al onze lichaamcellen aanwezig en creëert gezondheid in lichaam en geest.In ons spraakgebruik betekent liefde,de diepe genegenheid of toewijding voor de ander,soms een dier of een principiële zaak,een ding of omgeving waarin de persoon die liefde voelt zich prettig voelt.Ik beschouw liefde als de belangrijkste energie die de mens bij zich draagt en zijn bestaan mogelijk maakt in het kosmische gebeuren.Liefde is de vlammende fakkel van hartstocht,de empathie,het eindeloze geduld,het ego overstijgende,het mededogen,het bewustzijn van onze verbondenheid en het geloof in de ander als een variabele vorm van jezelf.
Liefde is het enige dat telt in het menselijk leven.Als we nu het aangezicht van liefde willen zien kunnen we onze ogen gesloten houden en hoeven we alleen maar aan liefde te denken om liefde te zijn.

J.J.v.Verre/2001.

woensdag 3 juni 2009

De stem der stilte.



Het denken is de grote vernietiger van het werkelijke.Deze zin heeft veel losgemaakt in mijn eigen denken,nadat ik het boek “de stem der stilte” van Helen Blavatsky had gelezen.Het is een boekje dat het esoterisch boeddhisme vertegenwoordigt en je richt op een bijzondere levensfilosofie,waarbij het overdenken van het niet gemanifesteerde,het niet aanwezige,het niet bestaande,het niet geopenbaarde,de werkelijkheid dichter benaderd,dan het denken over het bestaande zelf.Het is geen gemakkelijk te lezen boekje omdat er begrippen worden gehanteerd die geen gemeen taal zijn.Woorden uit het Sanskriet welke als vertaling via het engels,een andere betekenis hebben gekregen t.g.v. de evolutie van onze huidige taal.Deze beschouwing is geen samenvatting van het bovengenoemde schrijven,maar een persoonlijke interpretatie.De poort naar het weten is het herinneren van het werkelijke,de intuïtie,de goddelijke wijsheid in ons zelf,de energetische informatie waarmede we zijn geprogrammeerd.Het innerlijke weten wordt overwoekerd door het denkvermogen dat de gedachten stuurt en als wolken het gezichtsvermogen versluierd.De illusie van de zintuiglijke waarneming die ons de suggestie van objectiviteit voorhoudt.We moeten leren luisteren naar onze innerlijke stem, naar het geluidloze geluid in de fluisterende stilte.De verwarring voor de menselijke geest wordt geïnduceerd door de prikkeling van de zintuigen,die de mens tot een bestuurbare robot maakt.Een levende bestuurbare machine die ook nog denkt in geprogrammeerde gedachten,is een werktuig voor het beheersbare,voor het ongrijpbare en misschien voor het kwade.De mens die het geluidloze geluid wil horen,zal het pad moeten betreden die hem of haar naar deze plaats leidt. Aan het einde van deze weg kan de stem van de stilte worden gehoord.De geestelijke kracht die de wandelaar moet ontplooien ligt in het feit dat het pad alleen kan worden bewandelt als de wandelaar en het pad een zijn geworden. Bewustwording van het zelf doet de stoffelijke obstakels verdampen en maakt het onbereikbare toegankelijk.De harmonie tussen het weten en de gedachte,tussen het lezen van esoterische verhandelingen en de gedachtevoortbrenger zijn de kloven die de zoekende moet overbruggen.In ons denken vindt een duale initiatie plaats,aan de ene kant de projecties van de bewuste inhoud van ons denken en aan de andere kant de associaties van het onbewuste.Zo heeft ons denkvermogen een actieve en een passieve kant.De gedachtevoortbrenger is de initiator van ons denkvermogen.Op het bewuste vlak ziet men alleen de gedachte en in de dimensie van het onderbewuste,kan men de gedachtevoortbrenger ontmoeten.

Het is de vernietiging van de rede,welke wordt bedoeld als we spreken van de grote vernietiger van het werkelijke.Het woord rede in de Bhagavad Gita wordt gebruikt in de zin van intuïtie.Intuïtie stelt ons in staat om de dingen onmiddellijk waar te nemen,terwijl het waarnemen via ons denkvermogen altijd indirect functioneert.Door de intuïtie te negeren wordt het eigenlijke denken illusoir vervormd door verstandelijke projecties en associaties.Het verstandelijk denken die het niet verstandelijk denken kleineert,met als belangrijkste argument:het niet verstandelijke denkt niet na over de dingen en heeft á priori ongelijk.De wolf in schaapskleren.De denker die de verkeerde gedachten ontwerpt en daardoor het verkeerde zal gaan denken.
We moeten de dictatuur van de denker ontmantelen en luisteren naar onze innerlijke stem.Als uiteindelijk de grote vernietiger kan worden vernietigd,kan het zijn de vrijheid van weten dragen en kan de stem der stilte worden gehoord.

J.J.v.Verre/jan.2008


Literatuur welke werd geraadpleegd:

De stem der stilte,Helen P.Blavatsky.
De scheppende stilte,Rohit Mehta.

maandag 4 mei 2009

Dood gaan




De lichamelijke dood is uitgebreid bestudeerd en we weten welke processen zich in welke tijd afspelen. Dit technisch stoffelijk doodgaan heeft vooral in de forensische geneeskunde een belangrijke plaats ingenomen. De oude Egyptenaren balsemden de overleden lichamen van hun Farao’s uit de religieuze overtuiging dat men zijn lichaam en bezittingen naar het hiernamaals kon meenemen.De nieuwere religies vertellen allen dat aardse,materie gebonden zaken op aarde achterblijven en alleen het geestelijk deel van de mens,zijn ziel overblijft. Het geestelijke gebeuren is nog weinig onderzocht en is ook moeilijker te bestuderen.Er zijn vele verschillende beschrijvingen,ook uit oude geschriften,die niet exact hetzelfde beschrijven maar wel een herkenbaar fenomeen van energetische verandering.De volgende beschouwing is ontleend aan Saswitha,vermeldt in zijn boek,Dood gaan dood zijn,hierin is op een plastische wijze de energetische ontmanteling van de menselijke entiteit weergegeven:
“Zodra wij voldoende één zijn met de geesttrilling,zien we ter hoogte van de fontanel langzaam een kolom groene,ijle stof te voorschijn komen,waarvan het uiteinde gerafeld is.Tussen dit waaierachtige uiteinde en de hersenstam is de afstand ongeveer vijftig centimeter,zelden veel groter of kleiner. Deze waaier groeit,groter en ijler wordend,uit tot een groenachtige wolk. Tegelijkertijd komt uit de navelstreek(plexus solaris) een zilverachtig koord,dat zich in trillende golfbeweging naar het hoofdeinde beweegt. Daar ontmoet het de groenachtige wolk,waarmee het zich verenigt. De zilverachtige,doorzichtige stof warrelt in de binnenkant van de groene wolk met steeds grotere hevigheid. In het hart van deze wervelingen ontstaat een goudachtige bol. Naarmate deze bol groter wordt,neemt de helderheid toe en lossen het zilverachtige en het groene erin op. De zilveren draad wordt dunner en dunner en laat het lichaam op zeker moment los. Zo ook de groene kolom. Zodra de uiteinden in de bol verdwenen zijn,licht de straling sterk op. Naarmate de bol kleiner en kleiner wordt,neemt de schittering af,om geheel te verdwijnen als de bol tot een stip is ingekrompen. De mens heeft zich teruggetrokken,nu is het lichaam pas dood. Door de versnelling van de tijd,is de waarneming ontsnapt aan onze stof tijd en vrijwel niet te benoemen in onze driedimensionale wereld. Als we de energie van de overledene willen vervolgen zullen we ons moeten instellen op de trillingfrequentie en tijdsinstelling van een extradimensionale ruimte".
Deze opgave kunnen we nog niet maken,zodat we ons zullen moeten beperken tot voorlopige filosofische beschouwingen.Binnen onze driedimensionale ruimte is het lichaam verlaten en begint aan een weg van ontbinding. Het verdriet,het folkloristische afscheid,de troost hoort bij onze aardse manier van afscheid, die we uitvaart hebben genoemd. Voor de naast staande familieleden en kennissen geeft dit de mogelijkheid om hun relatie met de overledene te benoemen en waardevolle anekdotes te memoreren,zodat de overledene blijft voort bestaan in hun levenservaring. Daarna volgt de herinnering aan iemand die er niet meer is,die we niet meer visueel kunnen waarnemen. Dood gaan is een proces dat anderen zullen beleven en voor degene die zelf overlijdt veel moeilijker valt te begrijpen. Je beleeft de veranderde toestand als in een droom,je bent de toeschouwer van je eigen verandering ,het ik zonder plaats en ruimte.
De observator in het kosmische gebeuren,waarbij de herinnering aan alles wat leeft,groeit,bloeit en je dierbaar is,geleidelijk aan ontbindt in een troebele mist van onscherpe waarneming,van veranderde kleur en nieuwe droomvoorstellingen. Maar wel met veel warmte en overweldigende liefde.
Deze ervaring is totaal en onbeschrijfelijk en valt buiten onze aardse woorden en zinnen.Dood gaan is de zoektocht naar deze unieke ervaring. Een reisschema is niet te verstrekken,maar volg de weg naar het licht en laat je niet afschrikken door duisternis,een enge tunnel,mist,vuur,of duistere wezens.Op het moment dat het licht zichbaar wordt,moet je alle aardse zaken loslaten en jezelf als lichtwezen ontmoeten.Dood gaan is niet alleen sterven.

J.J.v.Verre.

zaterdag 2 mei 2009

Dood zijn.

-----------------------Acryl op linnen, Mieke Westenburg.


De zijnsconstante die de menselijke entiteit in zich draagt,is een onvoorwaardelijk zijn en zou eigenlijk is moeten worden genoemd. De cesuur die het sterven schept is het breukvlak tussen twee delen der materie welke eigenlijk één zijn. Alleen in onze lineaire,driedimensionale wereld lijkt het alsof er een splitsing optreedt in wat wij dood of levend noemen. Leven is een vorm van geanimeerde stoffelijkheid en dood is het verlies daarvan. Leven is gecoördineerd bewustzijn, zowel locaal als non locaal, het dood zijn beëindigd de locale vorm. Dood zijn is puur bewustzijn en is een frequentie afhankelijke energieunit in het veld dat ons omringt. Het dood zijn of niet dood zijn is afhankelijk van de trillingfrequentie van onze spirituele energie. In deze fase zijn we dood,doch “leeft” ons stoffelijk omhulsel nog. Vanaf de conceptie wordt de organisatie “mens” opgebouwd en geleidelijk aan weer afgebroken en uiteindelijk valt deze mens uiteen en ook dat noemen we dood. Het verlies van animatie is zichtbaar,voelbaar maar illusoir vanuit een extra dimensionale werkelijkheid. In de discussie over het voortbestaan na de dood kan men zich afvragen of de mens persoonlijk en bewust voortleeft of onpersoonlijk en onbewust. Blijft het voortbestaan van de energie zelfstandig of integreert ze in het omringende veld? Spiritueel gezien is het onderscheid tussen dood en leven een dualistische voorstelling van twee gelijke vormen. De geanimeerde stoffelijke vorm en de vrij energetische vorm waarbij deze twee vormen gelijktijdig bestaan en alleen de trillingfrequentie verschilt.Het is als immer aanwezig zijn,blijft een lastig te begrijpen fenomeen dat het zijn buiten de tijd plaatst.Dood zijn en leven verschilt dan enkel in de tijd en niet in het nu,de eeuwige plaats van het is. De bron van het leven is de bron van het leven. Geboorte en doodgaan zijn slecht aardse fenomenen die we beschrijven zonder kennis van het is. De trillingfrequentie is de energie van het is,dat de interactie met het omringende veld bepaald. Hierbij is slecht een minuscuul deel van het veld toegankelijk. Hoe verder het is evolueert hoe meer veld interactie mogelijk wordt. Het is dat zich met het veld verbindt,kan alle aardse ervaringen opnieuw beleven en zal zijn eigen dood zijn niet ervaren,doch wel indirect bemerken. Een ervaring is een zichzelf verrijkende vorm van bewustzijn. Het is kan zich niet bewust worden,maar de mens maakt zichzelf het is bewust. Het is zelf is puur bewustzijn. Binnen het is kan niets worden verplaatst binnen de niettijd. Het idee van reïncarnatie moet worden aangepast,want buiten de driedimensionale ruimte kan men niet terugkomen als men niet weggegaan is. Dood zijn kent geen angst,geen pijn,geen verdriet en alleen de liefde voor alles wat is.
Ik kijk in de spiegel en zie mijn spiegelbeeld langzaam verdwijnen.De ruimte die in het lege beeld ontstaat is onmetelijk groot. Welke ruimte neem ik waar? De mens creëert zijn eigen wereld,zijn eigen werkelijkheid.De vormverandering in de spiegel is dat een andere werkelijkheid,een illusie,een hallucinatie? Nee het is alleen een andere trillingfrequentie die met onze zintuigen speelt. Het ik, de vorm in de ruimte wordt vervangen door het is. Dood zijn is de bron van het leven,de samensmelting met de kosmos,de weerspiegeling van de ziel.

J.J.v.Verre.

donderdag 23 april 2009

Homo Luminus

-2012-



Op weg naar 2012 heeft de homo sapiens de lotsbestemming om te evolueren tot een mensenras met vernieuwde eigenschappen. Dit proces van verandering in denken en doen wordt mede geïnitieerd door het moment in de kosmische cyclus waarop onze vader zon op één lijn staat met het middelpunt van ons zonnestelsel,op 21 december 2012.Dit kosmische gebeuren creëert een nieuwe energie welke de mensheid kan gebruiken om zich bewust te worden van hoedanigheden die eeuwenlang verstopt zijn gebleven in de geprogrammeerde versie van ons menszijn. Dit beleven heeft ons doen geloven in een hogere macht die vertelde dat wij mensen van nature slecht zijn door de zondeval en alleen een plaats in de hemel verdienen als wij goed luisterden naar de woorden van onze overheersers.Geloof in het goede is belangrijk maar kan gemakkelijk ontaarden in een dualistische keuze,die de vrijheid van anders denkende beknot.De energetische verandering heeft maar een geringe directe betekenis in de evolutie van ons bewustzijn. Op weg naar 2012 zijn het de boeken,tijdschriften,televisie en internet die steeds meer aandacht gaan schenken aan liefde en verbondenheid en ons bewustzijn geleidelijk aan laat evolueren naar een hogere trillingfrequentie en de homo sapiens tot homo luminus,de verlichte mens verheft.De erkenning dat wij, gematerialiseerde lichtwezens,onze afkomst en bestemming weer gaan herinneren.De term ”homo luminus”is ontleend aan de boodschap van de Inca’s,die met de Munay-ki inwijding een boodschap verkondigen over onze toekomst.In het verleden was de Munay-ki alleen bestemd voor Incasjamanen, doch recent via sjamanen van de Q’eros aan ons beschikbaar gesteld.De Q’eros,een volk uit Peru,dat bekend staat als traditioneel levende afstammelingen van de Inca’s. De Munay-ki zijn de codes voor de nieuwe mens en bestaat uit negen inwijdingen of initiaties genoemd en is te vergelijken met nieuwe software die ons DNA kan transformeren.Het woord Munay-ki betekent letterlijk liefdeskracht.Deze liefdeskracht moet de mensheid helpen om de liefde en verbondenheid toe te laten in ons denken en doen en ons te herinneren aan ons zijn,onze essentie als gematerialiseerd lichtwezen.De ontmoeting van onszelf met de aarde,de natuur in het energetisch samenspel van vele verbintenissen,die de liefde moet absorberen vanuit al zijn hoedanigheden. De nieuwe, verlichte mens zal lachen om het idee van afgescheidenheid en het begrip oorlog en honger niet meer begrijpen. 2012 zal geen directe cesuur zijn in de geestelijke ontwikkeling van ons mens-zijn,maar wel een katalysator in de richting van verandering.Deze geleidelijke verandering zal met nog vele obstakels gepaard gaan,maar ik verwacht dat als 10% van de wereldbevolking zich een homo luminus mag noemen,een sneeuwbal effect de veranderingen dusdanig zullen versnellen dat echt een nieuwe tijd zal aanbreken.Nu zullen we ons moeten bezinnen hoe de weg naar 2012 gebruikt kan worden om het bewustzijn te activeren en hoe we de veranderingen in ons menselijk denken kunnen incorporeren.

De dwaze hang naar alsmaar meer materie zal moeten worden omgebogen tot acceptabele proporties.Het gevoel van gelukkig zijn zal in zijn wezen moeten worden geanaliseerd en niet meer worden gerelateerd aan stoffelijke idealen,welke zich als onkruit voortplanten en waaruit nimmer bevrediging kan worden verkregen.De homo sapiens kan kiezen voor de ongelijkheid,de armoede,de honger,strijd en pijn óf voor de weg naar verbondenheid met de natuur,zijn medemensen en zichzelf in relatie met dat ene dat telt.Het ene dat zijn ware aard,zijn ziele-energie omsluit.Denken in liefde en verbondenheid is de kern van ons mens-zijn.


J.J.v.Verre.

Literatuur:

NLP,Sjamanisme en kwantumfysica,Paul Liekens.
2012...en daarna? Paul Liekens en José de Graaf.
Afdalen in je ziel,Alberto Villoldo.
De hoeders van de aarde,Alberto Villoldo.
Munay-ki,the Next Step in Evolution,website.
www.thefourwinds.com
Munay-ki,een geschenk van de Inca's,www.munay-ki.nl

zondag 12 april 2009

De drie-eenheid.



Verleden,heden en toekomst zijn de drie grootheden die ons driedimensionale denken vastmaakt aan de belevenis van de tijd. Deze tijd is de versneller die het nu doet verdwijnen op de weg tussen verleden en toekomst. Deze drie grootheden zijn geen eenheid ,maar een lijn tussen vroeg en laat, tussen hoop en berusting,tussen herinneren en zien,tussen geboorte en sterven. Als we de drie-eenheid als volgt omschrijven,krijgen we een ander beeld van het nu in relatie met zijn naaste buren. Als we het tijd denken laten varen door de grootheden anders te benoemen,dan begrijpen we direct het onderliggende probleem. Was -is- komt geven geen tijdsverschillen aan,als we vanuit het nu ,het is redeneren. Want was bestaat alleen in het nu,evenals het komt. Er is een entiteit die was geboren en uiteindelijk komt te vergaan. Er is geen was in het verleden,maar alleen in het nu. Het komt kan alleen in het nu verschijnen en niet in de toekomst. Het struikelblok voor de mens is immer het volgende: de toekomst wordt gezien door het verleden te extrapoleren en het nu wordt gezien als een onderbreking van de weg naar de toekomst. Het nu is veel meer dan wachten op de volgende stap. Het is alles wat er is. Het nu is de enige plaats waar zich de scheppende energie bevindt. Het nu is het enige dat was,dat is en altijd zal blijven als spil in de drie-eenheid van ons bestaan. Ons denken zal moeten worden omgeschoold tot de ondeelbare grootheid van het nu bewustzijn. Alleen verandering in het nu zal het denken vervolgen op de cirkel van ons bestaan. Het cyclische gebeuren plaveit de weg van vooruit snellende gedachten. De eenheid van de drie elementen plaatst de mens in de niet-tijd en schept de kans om liefde in verbondenheid te ervaren in ons aardse bestaan. De weg naar de toekomst is de keuze in het nu voor harmonie en verbondenheid met vriend en vijand,met buur en tegenvoeter,met overheerser en onderdrukte ,met plant en dier, met alle levende wezens die onze aarde bewonen. De drie eenheid zal het kader vormen om als een burcht het nu te beschermen. In het nu zullen we moeten leren te vergeven,te vergeten,te geven en op zoek gaan naar de kracht van de energetische verbondenheid die elk individu plaatst in de onmetelijke grootsheid van ons bestaan. Het leven in het nu is zoeken naar die eenheid van mens-zijn ,die het gezamenlijke bestaan behoedt en zich in spirituele kracht mag blijven verrijken. Het materiële zal moeten desintegreren in de rijkdom van ons zijn en die welstand die we allen bezitten zullen we moeten leren ervaren.
Tenslotte nog een citaat uit een beroemd boek: “heb je naaste lief zoals jezelf”. Denk in verbondenheid,van eenheid en oneindigheid: ”ik ben jij,jij bent mij,zij zijn jou met mij erbij”.

J.J.v.Verre.

zaterdag 4 april 2009

De sterrenhemel in verwondering

---------------------------------------------------------




Ik fiets door de koude winternacht,kijk omhoog en zie de schitterende sterrenhemel met de maan in zijn eerste kwartier. Ik kan Jupiter onderscheiden,de Grote Beer en de Pleiaden. Ik vraag me af hoe mensen zo’n vierduizend jaar geleden precies wisten welke lichtpuntjes planeten van ons zonnestelsel zijn en welke hemel lichtjes sterren zijn zoals Sirius en Canopus . De “primitieve mens” moet hebben geweten dat planeten banen beschreven welke voorspelbaar zijn. Ook tempels en piramides gebouwd op uiteenlopende plaatsen in de wereld zoals Egypte,Cambodja en Zuid-Amerika verwijzen naar eenzelfde sterren en planeten constellatie. Er moet in die tijd onderling contact zijn geweest tussen de bouwers of zij moeten zijn onderwezen door een groep van ingewijden die kennis hadden omtrent de kosmos. Deze laatste visie is aannemelijk als we denken aan het boek van Erich von Dänicken: Waren de Goden kosmonauten ? Ook de boeken van de Britse schrijver Graham Hancock verwijzen naar een prehistorische superbeschaving. Deze bestond al ver voor de tijd der Egyptenaren. Ze bezaten hogere kennis van de kosmos en beschikten over geavanceerde technieken ,welke het mogelijk maakte om de gigantische monumenten als de Grote Piramide te bouwen. Dit bouwwerk is voor mij het ultieme bewijs dat in de tijd van de Egyptische beschaving,zo’n 2600 jr. voor Christus, dit wereldwonder nooit geschapen kan zijn. Deze Egyptische trekpleister is bijna een volmaakt vierkant. De trots van het Egyptische volk. Dat kan een van de redenen zijn dat de Egyptologen blijven vasthouden aan de schoolboeken geschiedenis omtrent de bouw van dit magistrale werk tijdens het bewind van Farao Cheops. Een ander fenomeen dat voeding geeft aan het begrip prehistorische superbeschaving zijn de onderwater formaties van Yonaguni. Dit meest westelijk gelegen eiland van Japan herbergt voor de kust een onderwater ruïne die door archeologen en geologen wordt gedateerd voor het einde van de laatste ijstijd.
In de oudheid had men kennis van de mathematische constante pi, de gulden snede,ook wel phi genoemd en de megalithische yard welke direct is afgeleid van de cirkelomtrek van de aarde,gemeten over de beide polen. Het getal pi,dat de verhouding tussen de diameter en de omtrek van een cirkel uitdrukt. De wiskundige constante is een irrationeel ,zelfs transcendent getal. Dit houdt in dat pi niet als een verhouding tussen twee hele getallen te schrijven is en dat in de decimale uitwerking geen zich herhalend patroon voordoet. Zowel pi als phi zijn terug te vinden in de grote piramide. Pi komt als getal te voorschijn als we tweemaal de basislengte van de piramide nemen en delen door de hoogte. Phi wordt gevonden door de lengte van de schuine helling van de piramide te delen door de helft van de basislengte. Ook de tempel bij Luxor toont het bewijs dat de Egyptenaren de Gulden snede op verschillende manieren gebruikten als architectonische maat. Zo’n duizend jaar voor Pythagoras. De megalithische yard als maat gebruikt bij 200 steencirkels. De diameters van de cirkels waren meestal veelvouden van deze MY. Als men de omtrek van de aarde als een cirkel in 366 graden verdeeld, de neolithische cirkel,dan is elke graad een absolute draaing van de aarde t.o.v. de sterren. Deze MY (=82,96cm.) werd niet materieel vastgelegd,niet berekent op basis van de sterrenhemel, maar werd afgeleid van de loop van Venus. Knigt en Butler tonen aan dat de megalitische Yard eenvoudig kan worden gereconstrueerd m.b.v. een slinger en de beweging die de planeet Venus langs de avondhemel maakt. Vandaar dat de Venus observatie in combinatie met de winterzonnewende en de lentenachtevening zo belangrijk was. Ook in de Soemerische cultuur bekleedde de planeet Venus een belangrijke plaats, evenals later bij de Babyloniërs en de Minoïsche beschaving. Vanuit deze lengtemaat kon men m.b.v. kubussen deze omzetten in een inhoudsmaat,zoals de pint,gallon en bushel. Ik kijk naar de hemel en denk aan de tijd dat de Babyloniërs op hun tempeltorens,Zikkoerrats, de hemelweg van Venus in kaart brachten,zo’n 4000 jr. geleden.
Ik weet niet of de lichtpuntjes aan de hemel het aards bewustzijn ervaren of dat zij het zijn van een gematerialiseerd wezen niet kennen,maar toch voel ik de verbondenheid met de kosmische ingezetenen als een extradimensionale band. Het leven kruipt voort in een doolhof van dualiteiten terwijl sommige sterren welke wij waarnemen niet eens meer bestaan als ster. De illusoire werkelijkheid toont zich aan ons firmament en die uitgebluste onwetendheid beangstigd mij. Ik sluit mijn ogen en ervaar een intensief verkeer tussen sterren en planeten. Het licht is de boodschapper tussen zien en gezien worden. Een wolk drijft voor de gele maanschil en verduisterd mijn maangedachten . Even later wordt ster voor ster weggenomen in de aanstormende wolken van een naderende depressie. De prachtige sterrenhemel is verdwenen achter de donkere horizon.

J.J.v.Verre.

Geraadpleegde literatuur:

-Souls of Distortion Awakening, Jan Wicherink.
-Civilisation One, Christopher Knight & Alan Butler.
-de Megalitische Yard, Cees de Waard, jan. 2008.
-Het mysterie van de maan., M.J. de Haan, Enschede,2007.
-Gods of Dawn,The Message of the Pyramids and the True Stargate Mystery, Peter Lemesurier.
-Waren de goden kosmonauten, Erich von Däniken.
-Fingerprints of the Gods, Graham Hancock.

zaterdag 14 maart 2009

De niet-tijd


De dimensie van het tijdloze is een interessant gegeven welke ik in deze beschouwing nader wil bespreken. De tijdloze dimensie of ook wel de niet- tijd genoemd, bestaat gelijktijdig met onze driedimensionale aardse beleving van tijd en ruimte. De conclusies welke hieruit kunnen worden getrokken zijn de volgende: In de hogere dimensie van de niet-tijd bestaat alleen het heden,het nu. Als we de driedimensionale tijdsbeleving willen projecteren in de niet-tijd dimensie ,dan is de waarde nul,want in de niet-tijd is de tijd per definitie nul. Dit betekent vanuit de driedimensionale ruimte gezien ,dat ons verleden,heden en toekomst zich ook in het nu moeten afspelen,alleen weten wij dat niet .Wij denken in een lineair verband waarin het verleden zich via het heden naar de toekomst verplaatst. De dag en nacht en dan weer een nieuwe dag als vervolg van de lineaire tijdverplaatsing. Maar zult u denken ik wordt toch langzaam of snel ouder,we beleven toch een nieuwe dag na een nacht en we kennen toch onze geschiedenis,hoe kan dat dan als de tijd nul is? De tijd zoals wij die ervaren is een geïndoctrineerd raamwerk van aannames en geprogrammeerde zintuiglijke illusie,die een werkelijkheid moet creëren in het driedimensionale tijd ruimte continuüm. Binnen de niet-tijd gezien bestaat de mensheid op aarde als mogelijke werkelijkheid,waarin alle incarnaties gelijktijdig bestaan. Deze werkelijkheid bestaat zonder dualiteit,zoals licht en donker,goed of slecht, bestaan of niet bestaan. Deze laatste dualiteit is kenmerkend voor het bestaan van de niet-tijd. In de niet-tijd is het bestaan niet gedefinieerd zoals wij ons aardse bestaan zouden definiëren. In de niet-tijd is het bestaan niet stoffelijk en niet gebonden aan plaats en ruimte. Het bewustzijn creëert een mogelijke plaats in de ruimte die wij als entiteit beleven. De snelheid waarmee wij van plaats kunnen wisselen geeft de illusie van tijd. Hoe kunnen we nu een verklaring geven voor de geschiedenis van de mensheid in de niet-tijd? Wanneer zal een projectie in een parallelle dimensie geen tijdverschuiving laten zien? We zouden ons kunnen voorstellen dat het driedimensionale gebeuren zich afspeelt in een fictieve werkelijkheid,in een droom of in een gemanipuleerde versie van getransformeerd bewustzijn. Alles wat wij als werkelijkheid ervaren is een geënsceneerde illusie die het gevoel van tijd moet suggereren en de snelheid van de tijdsbeleving tot weerzinwekkende snelheid kan opvoeren . We zitten als mensen gevangen in dit denkraam en ook deze beschouwing zal bij de meeste mensen het raam niet kunnen openen om het nu van de niet-tijd binnen te laten. Een tweede ,meer wiskundige verklaring zou kunnen zijn dat de niet-tijd als functie van de tijd nul moet zijn ,doch dat de tijd binnen deze functie kan variëren binnen de grenzen van het nu. Het nu kan zich multipliceren in meerdere dimensies en de eenheid van tijdsloosheid kan de tijd versnellen of bevriezen als wiskundige vergelijking tussen die verschillende dimensies. De tijd verglijdt in een cirkel van zijn bestaan in de ene dimensie,lijkt lineair in een andere dimensie,maar blijft als punt geprojecteerd in het heden van de niet-tijd.
Binnen de spirituele filosofie is het heden de drijfveer van ons denken, gericht op de noodzaak van een open visie,die zowel de beleving van tijd als de niet-tijd niet alleen probeert te begrijpen,maar ook in een kader wil plaatsen van gelijktijdige existentie. Lezers die deze beschouwing als pure onzin bestempelen zou ik willen voorhouden dat zin en onzin ook een dualiteit vormen welke in het tijdloze één zijn.

J.J.v.Verre

maandag 2 februari 2009

Atlantis


Atlantis was een mythisch eilandenrijk wat mogelijk heeft bestaan van 27.000 tot 10.800 voor Christus. Het verdwijnen van dit continent valt samen met het einde van de laatste ijstijd. Het einde van die periode ging gepaard met aardbevingen,overstromingen en andere wereld bedreigende rampen. Tijdens die periode is o.a. de mammoet uitgestorven. Het verhaal over Atlantis begint bij de Griekse filosoof Plato,die leefde van 427 tot 347 v. Chr. De grootvader van Plato had hierover verhalen gehoord van Solon,zijn voorvader,die zijn informatie weer van de Egyptische priesters van Sais had vernomen.Dat Atlantis(d.w.z. het enig overgebleven eiland)9000 jaar voor hun tijd was vergaan.Deze datum was niet verzonnen,want zij hadden sedert duizenden jaren hun verslagen zorgvuldig bewaard. Hoe dit land eruit moet hebben gezien werd door Plato in detail beschreven in zijn dialogen “Timaeos en “Kritias”.Hoewel hij een verhaal vertelt dat zich meer dan 9000 jaar tevoren zou hebben afgespeeld. Hij vertelt over een eilanden rijk gelegen buiten de straat van Gibraltar. De hoofdstad van Atlantis, Atlantis-stad,ook wel Atlan genoemd was een strikt geometrisch gebouwde stad met een constructie van cirkels land door water omgeven. De stad was 20 kilometer breed en lag op een eiland. Rondom deze hoofdstad lagen enkele ringen land,die van elkaar waren gescheiden door kanalen. Om de kust te beschermen tegen het water van de zee zou er een dikke stenen vestingmuur zijn gebouwd. Vanaf zee liep er een kanaaltunnel naar het centrum van de stad. Midden in de stad lag een burcht voor de koning van Atlantis. Volgens de overleveringen moeten er gigantische rijkdommen in Atlantis zijn geweest. Vele edele metalen,waardevoller dan goud. Met edel metaal bedekte tempels,bloeiende havens,prachtige paleizen,vruchtbare akkers en prachtige tuinen. Door deze luxe en rijkdom werden de inwoners lui,gemakzuchtig en hebberig. Ze wilden steeds meer hebben. Ook de machtige heersers wilden meer en de rest van de wereld veroveren. Maar de samengestelde legers waren niet sterk genoeg en verloren de oorlog en hun vloot werd door de strijdmacht uit Athene verslagen. Het verhaal vermeldt dat de toorn der Goden werd gewekt door de verdorvenheid van de Atlantiërs. De derde cyclus van Atlantis werd beëindigd door aardbevingen met vloedgolven(Tsunami) en overstromingen,waardoor het eiland in de golven zonk en door de kracht van moeder Gaia werd verzwolgen .Dit tijdstip zou samenvallen met het einde van de laatste ijstijd, zo rond 10.000 voor Chr. Sinds Plato zijn er vele boeken,muziekstukken en films aan het verdwenen continent gewijd. Veel archeologisch bewijs is er niet,maar over de hele wereld zijn er meer dan 500 mythische verhalen over een aards paradijs dat ten onder ging door aardbevingen,vuur en een zondvloed. In de Keltische en Germaanse mythologie, bij de Hopi-indianen,in de oude Boeddhistische en Hindoeïstische godsdienst en ook in onze bijbel. Het hof van Eden en later het verhaal Noach met zijn ark. Dat er een wereldwijde catastrofe moet zijn voorgevallen lijkt wel duidelijk. De Atlantis collectie van onze Koninklijke Bibliotheek bestaat uit 175 boeken. De oudste werken dateren uit de 17e eeuw. De meeste werken Engelstalig, enkele Duits- en Franstalig.
Uit: Kritias. Het verhaal dat eens door priesters is verteld en dat Solon uit Egypte hierheen heeft gebracht. Kritias heeft het van zijn grootvader,die had het weer van Dropides gehoord,een vriend van Solon. Meer dan negen duizend jaar geleden zou er een oorlog hebben plaats gevonden tussen de volkeren voorbij de Zuilen van Heracles(Straat van Gibraltar) en de volken aan deze zijde. Men zegt dat onze stad Athene de aanvoerster was van de ene partij en gedurende de gehele oorlog doorgevochten heeft. Aan het hoofd van de andere partij stonden de koningen van het eiland Atlantis,dat vroeger groter was dan Libië(Noord-Afrika) en Klein-Azië tezamen. Thans is het ten gevolge van aardbevingen verzonken en vormt het nog slechts een ondoordringbare moddermassa en een belemmering voor schepen die van hieruit naar de open zee willen varen. Op de plaats die men nu woestijn noemt,waren toen vlakten van vruchtbare aarde en veel bosrijke bergen,waarvan de sporen zelfs nu nog zichtbaar zijn. Gelijktijdig met de derde van de rampzalige overstromingen die voorafgingen aan de grote zondvloed ten tijde van Deukalion,hadden ook aardbevingen plaats. Het geslacht van Atlas nu was talrijk en stond in hoog aanzien; het was altijd de oudste die als koning regeerde en deze gaf het koningschap steeds door aan zijn oudste zoon,zodat zij vele generaties lang de heerschappij behielden. De rijkdom die zij verwierven,was van een omvang als nooit tevoren in enig koningshuis bestond en ook later niet licht meer gevonden zal worden.
Uit :Timaios. Op allerlei manieren is in de loop van de tijd de mensheid herhaaldelijk met totale ondergang bedreigd en zo zal het blijven, het hevigst door water en vuur en tal van andere oorzaken. Als ergens dingen zijn gebeurd waarvan wij weten dat zij roem of eer opleverden of iets anders dat de moeite waard was,is dat allemaal van oudsher hier opgeschreven en bewaard in de tempels. Bij u en andere volken is keer op keer het schrift uitgevonden en al het andere dat nodig is in een staat en dan barstte opnieuw,na het gebruikelijk aantal jaren,de onvermijdelijke zondvloed los die alles weer verzwolg en bij u bleven alleen de ongeletterde en onontwikkelde mensen over,zodat ge er weer opnieuw voorstond als een kind,zonder iets te weten van wat er in uw land in vroeger tijden is voorgevallen. Daarom zijn in feite de afstammingsmythen die ge net over uw volk vertelde, nauwelijks meer dan sprookjes, Solon. Om te beginnen herinnert ge u maar een zondvloed,terwijl er daarvoor al zo vele zijn geweest .Het bestaan van onze staatsinrichting wordt in de heilige geschriften vermeld sinds achtduizend jaar. Over de burgers die negenduizend jaar geleden leefden, zal ik u in het kort iets vertellen,over hun wetten en over de dapperste daden die ze hebben verricht. De geschiedenis vertelt het verhaal,dat uw stad op een keer een geweldige troepenmacht tot staan heeft gebracht die,komende uit de richting van de Atlantische Oceaan,met veel bravoure tegen heel Europa en Klein-Azië optrok. Dat eiland was groter dan Libië en Klein-Azië samen en reizigers van toen konden van daar naar andere eilanden oversteken en zo naar het gehele tegenoverliggende continent dat die oceaan omsloot. Want de zee hier ligt binnen de zeestraat waar wij over spreken en is dus eigenlijk meer een haven met een nauwe toegang. Maar die andere is pas echt een zee en het land dat daaromheen ligt,kan met recht een continent worden genoemd. Op dat eiland,Atlantis, bestond een machtig en indrukwekkend verbond van koningen die heersten over het hele eiland en over nog veel meer eilanden en delen van het vaste land. In het gebied aan deze kant van de zee –engte voerden zij bovendien nog de heerschappij over Libië tot aan Egypte en over Europa tot aan Tyrrhenië. De ligging van Atlantis: Door de jaren heen zijn er vele gissingen gemaakt omtrent de feitelijke ligging van dit eilandenrijk. Er wordt beweerd dat Atlantis gevonden zou zijn in de buurt van de Azoren,Amerika,Scandinavië,de Noordzee,de Britse eilanden, Cuba, Zuid-Spanje, Kreta,Cyprus, Santorini, de Canarische eilanden en Antarctica. Ook worden plaatsen als Egypte, Indonesië, Madagaskar en Australië genoemd als mogelijke plaats van het vroegere Atlantis. De theorie van Antarctica,gepubliceerd in het boek:”Maps of the Ancient Sea Kings” door Charles Hapgood(1966).De plaats van Antarctica wordt ondersteund door de bijdrage van een aantal middeleuwse wereldkaarten,waarop Antarctica nauwkeurig staat getekend,terwijl men het bestaan ervan nog niet wist. De bekendste kaart is die van Piri Reis uit 1513. Zeer opmerkelijk op deze kaart is dat Antarctica nauwkeurig is getekend als eilandengroep,zoals het er werkelijk uitziet onder de gigantische ijskap, die de eilanden vandaag de dag en ook in de Middeleeuwen, met elkaar verbindt. Cartografen uit die tijd moeten “kennis” van Antarctica hebben gehad van nog veel oudere kaarten. Er moet in ieder geval een volk zijn geweest dat ver voor de Middeleeuwen begonnen al kennis had van de eilanden van Antarctica. Dit moet dan in de laatste ijstijd zijn geweest,omdat toen het grootste gedeelte van het noordelijk halfrond onder een dikke laag ijs was bedekt en sommige delen van de huidige Zuidpool een zachter klimaat hadden. Het is mogelijk dat er toen een volk leefde dat de zeeën rond Antarctica bevoer en er ook woonde. Het jaartal van 9500 voor Christus waar Plato over schreef,ligt in de buurt van het einde van de laatste ijstijd,zo’n 10.000 jaar geleden. Een tweede theorie over de verdwijning van Atlantis spreekt over een verschuiving van de aardkorst,waarbij Antarctica opgeschoven zou zijn richting Zuidpool en zodoende op korte termijn met een ijslaag werd bedekt. Als Atlantis echt heeft bestaan over welke kennis en technieken zou men dan hebben beschikt? Een theorie vertelt dat er een schatkamer moet zijn geweest,waarin alle kennis en schatten waren opgeborgen. Deze kamer wordt het heiligdom van Thoth genoemd. Volgens Edgar Cayce, een paranormaal medium(1877 –1945),werd de kennis van Atlantis bewaard in een kamer die zich bevindt onder de voorpoten van de Sfinx op het plateau van Gizeh in Egypte.
De verhalen omtrent de Atlantische kennis worden meestel geschreven door helderzienden,media, of personen die zich vroegere incarnaties kunnen herinneren. In haar boek:”de terugkeer van Atlantis”,beschrijft Patricia Cori, de strijd van licht en duisternis. De volgende spirituele beschouwing heb ik als aanvulling uit haar boek overgenomen.Ze noemt de ingevingen afkomstig van de Sprekers van de Siriaanse Hoge Raad, uit de zesde dimensie. In mijn linker handpalm droeg ik de geheime codes die ons toegang verschafte tot de tempel en het energiestation van Atlantis. Twaalf kristallen schedels zijn in een cirkel geplaatst. De dertiende,de hoofdschedel staat op een spiraalvormige basis in het brandpunt van de cirkel. Hij vertegenwoordigt het bewustzijn van de eerste schepper. Door de activering van de master gaan de twaalf schedels resoneren en openen zij het contact met andere dimensies en andere lichtwezens met andere frequenties uit vergeten werelden. Als de dertien schedels eenmaal zijn geactiveerd,dient het schedelcollectief als een grote galactische computer die in voortdurend contact staat met de Siriaanse Hoge Raad,de Galactische Federatie en de wezens van hogere dimensies uit de gehele kosmos en van voorbij de niet-tijd. Alles kon worden gezien en gehoord binnen de onbegrensdheid van Al-Wat-Is omdat binnen de drie dimensionale tijd en ruimte alle beperkingen worden weggenomen. Levensvormen,die uiteindelijk hadden geleerd hoe ze hun frequentie in de wereld van de materie moesten vasthouden en naar de uithoeken van de kosmos konden reizen in een al of niet driedimensionale vorm of enkel als bewustzijn. De dertien schedels,die de lichtfamilie als “Het Schedelcollectief”kent,werden in de tempel van Nephthys geplaatst,diep in een amethistgrot in het onderaards heiligdom van de mensachtige Sirianen. Zij leefden vooral in de Atlantische berggebieden. Hun essentie kristalliseerde zich binnen de driedimensionale aardvelden uit tot hele lange stralende mensachtige wezens. Ze hadden grote lichte ogen,hun haar was van een goudwit licht en het meest opvallende was hun bijna tweeënhalve meter lange ranke lichaam met een aura dat meters ver buiten hun lichaam uitstraalde. Ze kwamen op de inheemse bevolking over als sprookjesachtige wezens. Tijdens hun eerste verschijning op aarde hadden deze wezens zo’n hoge frequentie dat zij hun vorm niet konden vasthouden in de dichtheid van het aardveld. Ook konden zij direct contact met zonnestraling niet verdragen. Het einde van de derde cyclus van Atlantis werd gedomineerd door de strijd met de donkere priesters van Atlan,die zich verenigd hebben met de afstammelingen van de Annunaki en deels in hen zijn geïncarneerd. De alliantie van de donkere machten is uit op vernietiging,maar de als mensen geëvolueerde lichtwezens gingen de strijd aan. Ze konden helaas niet verhinderen dat Atlantis werd verzwolgen in het cyclische kosmische gebeuren.

Deze strijd is na 10.000 jaar nog steeds gaande.De mensheid wordt nog steeds gemanipuleerd door duistere krachten en het licht en liefde wil opnieuw de aarde redden. Wat is er te leren uit de Atlantische verhalen?



J.J.v.Verre.

Litteratuur:

Atlantis eiland,Wikipedia.
Atlantis-The lost Continent, Robbert v.d. Pas/ Anton van Keep
Atlantis, Koninklijke Bibliotheek
Plato over Atlantis.Uit: Kritias en Timaios.
De terugkeer van Atlantis, Patricia Cori
Kosmos van de ziel, Patricia Cori
Maps of the ancient sea kings, Charles H.Hapgood,1966
Unsere Ahnen und Atlantis, Albert Herrmann,1934
The divine cosmos, David Wilcock
The holographic universe, Michael Talbot,1996
Website: http://www.edgarcayce.org
Underworld:The Mysterious Origins of Civilization,Graham Hancock.
The official Graham Hancock Webside.
Het goddelijk plan,menswording en evolutie,G.Barborka
Atlantis:The Antediluvian World, Ignatius L.Donnelly,1882,Paperback(reprint2006) Echo library.

zondag 1 februari 2009

Goed en kwaad


De duisternis kan alleen worden verdreven door er licht in toe te laten.

Het goede kan kwader zijn dan het kwade,terwijl het kwade nooit de slechtheid van het goede kan benaderen omdat de slechtheid van het goede afhankelijk is van de niet verwachte vorm van "goedheid".Deze niet verwachte vorm van goedheid is kwader omdat we ons voor de goedheid open stellen,terwijl we ons voor het kwade kunnen afschermen.Het kwade heeft zich in het goede verstopt.De mens wikt en weegt in zijn onophoudelijke drang om alles te willen verbeteren wat slecht is.De mens heeft de dualiteit gezocht in de wens op een rechtvaardig en bestuurbaar leven. Het goed en kwaad wordt als een waarheid gepositioneerd. Denken in deze twee grootheden heeft het leven verdeeld in positief en negatief,in licht en donker.Wij zitten als nadenkende mensen opgesloten in een web van geïndoctrineerde ideeën in een driedimensionale wereld. Als een mens zich echt wil bevrijden van deze koker visie,zal hij afstand moeten nemen van de aangeleerde manier van denken.We zullen onze driedimensionale gevangenis moeten inruilen voor het multidimensionale denken als nieuwe levensvisie. Het denken in waarschijnlijkheden en niet in zekerheden. Het afleren van dualiteit die ons keuzes laat maken in een gedateerd denkraam. We moeten leren om niet elke zintuiglijke waarneming direct te rubriceren.De waarde van een grotendeels illusoire waarneming moet in de betrekkelijkheid van zijn waarde worden gewogen en niet als vaststaande werkelijkheid.Levensvormen moeten worden gezien als interactieve manifestaties van multiple vormen welke in meerdere dimensies bestaan.Alle levende wezens binnen het universum worden voortdurend getransformeerd,getransmuteerd tot nieuwe vormen en nieuwe werkelijkheden.
De mens zelf is een geëvolueerd lichtwezen dat zijn bestaan ontleend aan onderlinge verbondenheid,in resonantie met het energetisch veld van informatie waarvan de bron multidimensionaal is gelocaliseerd.Binnen de multidimensionale werkelijkheid is dualiteit slecht een reflectie van een waarschijnlijkheid en geen absoluut begrip. De werkelijkheid van het goede is een projectie in onze driedimensionale wereld van die elementen die met ons gevoel van het begrip goedheid overeenkomen. Het slechte is een gevoel dat niet met het begrip goedheid overeenkomt. De mate van slechtheid is geen absoluut gegeven maar een gradueel verschil op de schaal van afwijkende goedheid. Door deze twee begrippen als dualiteit te blijven zien wordt het idee geschapen dat er twee gescheiden begrippen bestaan die een onderlinge strijd aangaan. We vergeten echter dat ze beiden projecties blijven van subjectieve reflecties en geen inhoudelijk verschillende bagage met zich meedragen. Goed en slecht bestaan alleen in ons dwangmatige denken,gezien vanuit onze beperkte belevingswereld. Als we ons willen verdiepen in het nieuwe denken vanuit een meer dimensionale werkelijkheid,dan zullen we ons moeten laten leiden door de kracht van liefde en onderlinge verbondenheid en weten dat de mens een levensvorm is met een beperkte identiteit.Het zijn als individueel denkend wezen is een illusie,het goede of het slechte zijn we allebei.Ik een beetje van jou en jij wat van mij en zij een beetje van ons allebei.Leven is bewust dansen in het licht van liefde.De goedheid zal het streven blijven,maar we zullen ons moeten blijven afvragen:Goed voor wie of goed voor wat?En als we minder goed zijn dan we ons voorgenomen hebben is dat het menselijk karakter van ons zijn.Nooit perfect,maar wel streven naar verbetering.De goedheid verbeteren kan alleen door het slechte te ervaren.Goed en kwaad,licht en duister laat ons een zijn in liefde en verbondenheid.

J.J.v.Verre.

donderdag 1 januari 2009

De Stem van Merlijn


Denken met ons gevoel en voelen met ons denken zou een manier kunnen zijn om de loop van het leven op aarde een andere wending te geven.
De vereenzaamde hightech maatschappij te leren ontdekken als gast van moeder aarde en niet als overheerser van haar rijkdom. Luisteren naar de stem van de natuur,de wuivende takken van de bomen,de planten en bloemen,de dieren,de bergen,de grillige rotsen,de stromende beekjes en de woeste zee. De verscheidenheid aan vormen en kleuren en de bonte schakering van de vele soorten organismen welke onze vertrouwde planeet bevolken. Het leven op aarde zou een transparante voorstelling kunnen zijn van wat wij als hemel voor ogen hebben. Een aards paradijs zonder honger,strijd of pijn. De wereld wankelt door een verstoord evenwicht. De politiek is er niet in geslaagd om zich los te maken van zijn kortzichtige visie op rijkdom en welvaart. Het blijft streven naar een materialistische samenleving met zijn milieu vijandige industrieën en beperkte leefruimte voor een sterk toenemende wereldbevolking. We zijn allen geïnformeerd omtrent de noden der natuur . Ontbossing, vergiftiging van de grond, verontreiniging van het drinkwater, vervuiling van de lucht, opwarming door het broeikas effect, het smelten van de noordelijke ijskappen, het stijgen van de zeespiegel. Op andere plaatsen in de wereld droogte en hongersnood. We lezen dagelijks deze verontrustende signalen,maar wat doen we eraan? Op milieu conferenties worden geen maatregelen getroffen waar onze planeet echt iets aan heeft. Is er nu echt geen passende oplossing mogelijk? Natuurlijk zijn er meerdere oplossingen mogelijk,maar zijn deze ook politiek gezien haalbaar? Nog niet. De noodzaak van maatregelen zal dan pas de brede publieke opinie veranderen als het te laat is en de gevolgen niet meer te keren zijn. Dit uitzichtloze gegeven is niet acceptabel en daarom moeten we ons afvragen hoe het bewustzijn van de meerderheid zover om te turnen is, dat wurgende milieu problemen effectief kunnen worden aangepakt. De stem van Merlijn,de tovenaar kan ons daarbij helpen. Hij leerde de jonge Arthur om de wereld met andere ogen te zien. Als entiteit, als harmonisch geheel,als heilige orde,als eenheid in haar onbeschrijfelijke schoonheid en steeds wisselende veelvormigheid in uiterlijk. Hij wees op de kosmische wetmatigheden in de menselijke samenleving en de verplichting om de aarde te onderhouden en de hemel te beschermen. Misschien moeten we niet bedenken hoe we deze problemen het hoofd moeten bieden,maar luisteren naar de stem van de tovenaar,die via morfische resonantie in het tijdloze,de harmonie in ons heden kan aanpassen. Bij dat proces kunnen structuren uit het verleden zich materialiseren in het heden. Deze structuren uit het verleden zijn in een morfogenetisch veld geaccumuleerd en door meetrillen en energie-uitwisseling , (morfische resonantie) in het heden gerealiseerd. Zo zouden bijvoorbeeld graancirkels verklaard kunnen worden,welke tevens boodschappen bevatten ,welke alleen ontcijferd kunnen worden door hen die zich in harmonie met de cirkelmakers opstellen.
Een aards probleem is een illusie in het tijdloze.
Vanuit het tijdloze moeten we bedenken hoe we de toekomst op aarde kunnen verbeteren. Indien we fatalistisch blijven denken,zal het onheil geschieden. Als we ons verbinden aan de magie van het leven,blijven vertrouwen in onze spirituele kracht en deze proberen te versterken ,dan wordt een verenigde mensheid een haalbare optie.

Door de spirituele filosofische boodschap te verkondigen dat wij als mensen allen met elkaar zijn verbonden, de gezamenlijke verantwoordelijkheid dragen om de honger,pijn en strijd te begraven,dan zal de stem van Merlijn in ons hart te horen zijn en kunnen we weer gaan luisteren naar het geruis van een wilde beek.

J.J.v.Verre.