-----------------------Acryl op papier,Mieke Westenburg.
Het menszijn is vervat in mogelijkheden en veel onmogelijkheden.De mogelijkheden zijn niet voor ieder mens dezelfde,de onmogelijkheden misschien wel,hoewel een onmogelijkheid een filosofisch begrip is.Een onmogelijkheid zou alleen dan kunnen bestaan als het denken er geen mogelijkheid voor in de plaats kan stellen.Via de religieuze opvatting was de mens slecht na de zondeval en zou hij in zijn leven de hemel moeten verdienen,om niet in het vagevuur of hel terecht te komen.De zin van het leven op aarde zou kunnen zijn: te streven naar de beste versie van zichzelf en daarvoor alle mogelijkheden te gebruiken.Van ervaringen in het leven te leren en door deze ervaringen te transformeren.Veranderen in een hoogstaand mens,dichtbij de goddelijke essentie.De vraag rijst echter of dit daadwerkelijk de bedoeling is geweest van de schepper(s).Menszijn betekent onvolmaakt zijn,fouten maken,anderen onheus bejegenen,verschrikkelijke dingen doen of denken.Als de mens volmaakt was geschapen en ieder zou leven volgens de religieuze opvattingen over goed en slecht,dan zou de wereld er nu heel anders hebben uit gezien.De vraag blijft bestaan of de technische ontwikkeling mogelijk was geweest binnen een leefklimaat van tevredenheid,mededogen,gelijkheid en sociale verbondenheid.Wat zou dan de zin van het leven op onze aardbodem zijn geweest?Metafysisch gezien bestaat er geen direct antwoord op deze zijns kwestie,maar het geeft ons wel de mogelijkheid om een andere doelstelling te formuleren.Het doel van het leven is het leven zelf,het beleven van het
aardse avontuur.Een eenvoudig doel zult u denken,doch zo eenvoudig is dit niet als we hier verder over door filosoferen.Het beleven van het aardse leven in relatie met alles wat ons omringt,wordt sterk gekleurd door onze opvattingen wat betreft goed en kwaad.Ons eigen ik heeft zich meestal gedistantieerd van al onze "slechte"eigenschappen.Maar als onvolmaakt geschapen mens krijgen we die eigenschappen toch niet voor niets?We moeten onze negatieve eigenschappen durven te laten zien en misschien wel koesteren als iets wat net zo belangrijk voor ons is als al die positieve en maatschappij geaccepteerde gedragingen,welke als ideaal worden beschouwd.De zwarte kant van jezelf is net zo belangrijk als je ideaalbeeld.Maar moeten we dan onze negatieve gevoelens de vrije loop laten?Nee,deze gevoelens moeten worden erkend,maar mogen niet bepalend zijn voor ons directe handelen.Ons handelen in het heden moet niet gericht zijn op een toekomst of op ervaringen uit het verleden.Het denken en doen moet gericht zijn op continuering van de bestaande levensloop met het grote doel voor ogen om bestaande liefde te versterken,het verdriet te verzachten,het mededogen te intensiveren en de onderlinge verbondenheid te manifesteren.We moeten het leven beleven zoals het niet is en veranderen hoe het zou kunnen zijn.Maar wel moeten we blijven wie wij zijn en niet afstand gaan nemen van essentiële zaken,zoals karaktereigenschappen,gevoelens en eigen gedachten.Onze eigenschappen leiden naar een persoonlijkheidsmutatie van gericht menszijn in verbondenheid met alles wat ons omringt.Onze eigenschappen welke minder goed lijken te passen bij ons spiritueel ideaalbeeld,dienen als ervaringkracht een plaats te behouden en kunnen in ons leven met dualiteiten worden gebruikt om nieuwe eigenschappen te versterken.Het doel in ons leven zou dan kunnen zijn: Het beleven van ons eigen leven vanuit onze aardse visie met al onze eigenschappen gericht op een spirituele beleving van ons denken.
J.J.v.Verre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten